حافظه عضلانی چیست و چطور به تناسب اندام کمک می‌کند؟
تاریخ انتشار: ۱۷ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۶۴۸۹۸
ایتنا - احتمالا هنگامی که عبارت «حافظه عضلانی» را می‌شنوید، در ذ‌هنتان تصاویری از عضلات تداعی می‌شود که می‌توانند حرکات خاصی را به خاطر آورند، مانند دریبل زدن با توپ در بازی فوتبال یا نواختن آهنگ «تولدت مبارک» با پیانو اما «حافظه عضلانی» با وجود آنکه پدیدهای واقعی است، چیزی نیست که در بدن شما اتفاق بیفتد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
علم از وجود دو نوع حافظه عضلانی مختلف خبر می‌دهد. یک نوع مرتبط با عصب‌ها (نورلوژیک) که به يادآوری فعالیت‌ها گره خورده است و دیگری فیزیولوژیک که به رشد دوباره بافت عضلانی مربوط می‌شود.
آگاهی از عملکرد هر دو نوع حافظه عضلانی کمک می‌کند تا برای ایجاد روال جدید در تناسب اندام یا بازگشت دوباره به ورزش پس از استراحت، یک شروع قوی داشته باشید.
حافظه عضلانی عصب‌ها
حافظه عضلانی مرتبط با عصب‌ها احتمالا همان نوعی است که بیشتر ما با این اصطلاح مرتبط می‌دانیم، زیرا به پدیدهای مربوط می‌شود که طی آن عضلات ما حرکات خاصی را «به خاطر می‌آورند». برای مثال حتی اگر چندین سال دوچرخه‌سواری نکرده باشید، احتمالا به‌راحتی روی آن می‌پرید و بلافاصله رکاب می‌زنید. به همین صورت می‌توانید آهنگی را که احتمالا در کودکی آموخته و به خاطر سپرده‌اید، با پیانو اجرا کنید. اما دلیلش این نیست که عضلات پا‌ها یا دست‌هایتان حرکات لازم را به خاطر سپرده‌اند. بلکه دلیل آن به یادگیری حرکتی برمی‌گردد که در سیستم اعصاب مرکزی متشکل از مغز و نخاع رخ می‌دهد.
مغز و نخاع از طریق تکرار مداوم برخی از حرکات، به هر دو صورت پشت سرهم و مستقل، مسیر‌های عصبی قوی و کارآمدی را برای انتقال سیگنال‌های مناسب به هر بخش بدن که باید فعال شود، ایجاد می‌کند.
به گفته کارشناسان این نوع حافظه عضلانی بدان معنا است که مغز برای انجام دادن حرکت مجبور نیست خیلی فکر کند، در حالی که در ابتدای یادگیری یک حرکت یا مهارت جدید، در مرحله شناختی قرار دارید و حرکات کند و ناکارآمدند و در قشر جلو مغز، که ناحیه تفکر مغز است، فعالیت بالایی وجود دارد. سپس از این مرحله به مرحله تداعی پیشرفت می‌کنید که طی آن مغز هنوز به‌سختی کار می‌کند اما حرکات روان‌تر و منسجم‌تر می‌شوند.
حافظه عضلانی زمانی حاصل می‌شود که به مرحله اجرای حرکت به صورت غیرارادی (خودکار) برسید. در این مرحله، حرکات نرم و دقیق‌اند و فعالیت اصلی مغز بر هسته‌های قاعده‌ای (basal ganglia) استوار است؛ ناحیه‌ای که با عملکرد خودکار و غیرارادی درگیر است.
حافظه عضلانی فیزیولوژیکی
جنبه فیزیولوژیکی حافظه عضلانی به توانایی بازیابی سریع عضلات از دست‌رفته مربوط می‌شود. این وضعیت اغلب در افرادی مشاهده می‌شود که به طور منظم ورزش می‌کنند و سپس با وقفه‌ای طولانی در این روال مواجه می‌شوند. این افراد اگرچه به دلیل نداشتن فعالیت احتمالا توده عضلانی‌شان را از دست می‌دهند، معمولا سریع‌تر از زمانی که ورزش را آغاز کردند، آن را دوباره به دست می‌آورند.
این شکل از حافظه عضلانی به این دلیل به وجود می‌آید که وقتی اولین بار عضله می‌سازید، بدن شما سلول‌های جدیدی به عضلات اضافه می‌کند و هنگامی که عضله از دست می‌دهید، این سلول‌های جدید ناپدید نمی‌شوند بلکه به اطراف می‌چسبند و زمانی که به روال عادی ورزش بازمی‌گردید، دوباره به‌راحتی فعال می‌شوند.
کارشناسان انجام دادن فعالیت ورزشی به صورت منظم را توصیه می‌کنند. زیرا تمرین‌های بدنی منظم هم در تقویت حافظه عضلانی نقش دارند و هم در تقویت اراده.
منبع: ايتنا
کلیدواژه: حافظه عضلانی تناسب اندام حافظه عضلانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۶۴۸۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا هیچ وقت یادمان نمی ماند درِ خانه را قفل کرده ایم یا نه؟
دانشمندان یک قدم به درک اینکه چرا بعضی چیزها را به خاطر می سپاریم و برخی دیگر را فراموش می کنیم، نزدیک تر شده اند.
به گزارش روزیاتو، محققان دانشگاه رایس ِ آمریکا دست به پژوهشی زدند که نشان داد ما برخی جنبه های یک تجربه همچون شرایط کلی را به جای جزئیات کوچک تر به خاطر می سپاریم.
به همین دلیل است که احتمال فراموش کردن تجربه های جزئی تر و پیش پا افتاده تری مانند قفل کردن یا نکردن در ِ خانه، بیشتر است.
برای درک بهتر نحوه ی عملکرد حافظه ی انسان، محققان دانشگاه رایس تصاویری را به شرکت کنندگان پژوهش خود نشان دادند.
در این آزمایش حافظه، برخی از تصاویری که برای شرکت کنندگان به نمایش درمی آمدند، تکراری و برخی دیگر جدید بودند.
برخی تصاویر شباهت زیادی به یکدیگر داشتند، اما در برخی دیگر تشخیص تفاوت های آن ها از یکدیگر دشوارتر بود. هدف از نمایش تصاویر مشابه، مختل کردن حافظه با شبیه سازی تجربیات پیش پا افتاده ای بود که روزانه داریم، مانند قفل کردن در ِ خانه.
محققان پی بردند که به یاد ماندنی ترین تصاویر که احتمال به خاطر سپردن آن ها توسط شرکت کنندگان بیشتر بود، تصاویری رنگارنگ با حضور افرادی در عکس بودند. به عبارت دیگر، تصاویری که شلوغ و بی نظم نبودند، فراموش نشدنی تر بودند.
گرچه شرکت کنندگان به یادماندنی ترین تصاویر را به درستی به یاد آورده بودند، اما اثر آن بعد از ۲۴ ساعت از میان رفت. این به ویژه درمورد به یاد آوردن تجربیات مثبت صدق می کرد، امری که نشان داد این دست تجربیات در ابتدا به یاد می مانند، اما بیشتر مستعد فراموش شدن هستند.
گرچه معمولاً تصور این است که احساسات می توانند فرآیند پردازش حافظه را بهبود بخشند، اما انسان ها اغلب جنبه ی اصلی یک تجربه یا به عبارتی دیگر «مخلص کلام» را به یاد می آورند، نه جزئیات اضافی را. به گفته ی محققان، گذشت زمان اغلب این موضوع را تشدید می کند.
برای مثال، اگر سعی کنیم که به خاطر آوریم در سال گذشته چه کارهایی انجام دادیم، احتمالاً کارهای زیاد و مختلفی را به خاطر می آوریم. با این حال، احتمالاً تنها برخی از این خاطرات را با جزئیات زیاد به خاطر می آوریم. ممکن است به یاد بیاوریم که به سفر رفته بودیم، اما احتمالاً یادمان نمی آید که در هر روز ِ سفر چه فعالیت هایی انجام داده بودیم.
نتایج این پژوهش نشان داد محتوای احساسی، مدت زمان گذشته یک تجربه و ویژگی های ادراکی حافظه، همگی در به خاطر آوردن یا نیاوردن جزئیات یک اتفاق تأثیرگذارند.
به گفته ی محققان دانشگاه رایس، این پژوهش نشان داد که تجربیاتی که برای یک شخص فراموش نشدنی هستند، مثل جشن تولد، مرگ عزیزان و غیره، به احتمال زیاد برای یک شخص دیگر هم فراموش نشدنی هستند. این ها اغلب تجربیات مثبت یا منفی هستند.
این محقان می گویند ما اغلب تصور می کنیم که خاطرات احساسی بهتر به خاطر سپرده می شوند، اما در حقیقت این ویژگی های اصلی یک خاطره است که به خاطر سپرده می شود، اما جزئیات آن ممکن است فراموش شوند.
یکی از دلایل اینکه ما نمی توانیم همه ی تجربیات مان را به خاطر آوریم این است که مغز ما ظرفیت محدودی دارد.
به گفته ی محققان، مغز ما احتمالاً نمی تواند هر چه که تجربه می کنیم را به خاطر بسپارد و به همین دلیل مجبور هستیم اندکی از اطلاعاتی که مهم نیستند را به شکل انتخابی فراموش کنیم.
کانال عصر ایران در تلگرام
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است